Bioscoopexploitanten, deze column gaat jullie veel geld besparen. Hij gaat namelijk over de aanschaf van Virtual Reality brillen voor jullie zalen. Hier is mijn advies: DOE HET NIET! Het is namelijk een slecht idee.

Dat zeg ik niet omdat ik tegen Virtual Reality ben. Ik vind het te gek en prachtig, maar voor mij is de bioscoop de plek waar je naar toe gaat om een collectieve ervaring te hebben. Dat zinderende, ongrijpbare gevoel van een zaal die tijdens de reclame al zit te wachten op wat komen gaat en die meegolft op de emoties die we op het scherm zien. Dàt is de bioscoopbeleving. En die heb je niet bij Virtual Reality.

De ervaring van VR is per definitie persoonlijk.

Alleen al door de logistiek van die helm op je snuit word je afgesneden van de mensen om je heen. Je beleeft alles weliswaar extra intensief - al was het maar omdat je in tegenstelling tot een film niet weg kunt kijken, of je handen voor je ogen doen - maar wordt je beleving er ècht beter van?

Mensen raken nu al ontroerd door rubberen aliens. Ze lachen om scheten die ze niet ruiken en ze duiken weg voor seriemoordenaars die er niet zijn. In tegenstelling tot het theater waar de realiteit van de acteurs op het toneel afstand creëert, zuigt het scherm van de bioscoopzaal je de wereld van de film in.

Dat is al zo sinds de eerste vertoning van 'L'Arrivée d'un train...' van de gebroeders Lumière, waarbij de bezoekers volgens de overlevering wegdoken uit angst voor de trein die op hen af kwam denderen.

Het virtuele van film - tenslotte niet meer dan een schaduw op een wit doek -  is voor de kijkers altijd al superrealistisch geweest. Maar de jeugd dan?

Die is toch opgegroeid met multitasken en second screens en interactiviteit? Voor hen is het toch anders? Hou toch op. Waarom die hardnekkige neiging om je aan te passen aan 'de jeugd'?

Jongeren worden ook volwassen en wat ze nu doen, doen ze over twintig jaar niet meer. Hoeveel vijftigers die zich zaterdags indrinken om in de plaatselijke disco tot vijf uur 's nachts naar de klote te gaan, kent u?

De enige interactiviteit die in een bioscoopzaal nodig is, is een schielijke arm om de schouder van je date en die eerste voorzichtige zoen tijdens een romantisch moment.

Zoenen gaat trouwens ook erg lastig met een VR-helm op. Nog een reden om er maar niet aan te beginnen. En dàt is de realiteit.