Servicebioscopen en ik. We zijn geen goede match. Ik snap echt wel, dat het moeilijke tijden zijn voor de bioscoopbranche. Natuurlijk is het goed om dingen uit te proberen om te kijken of het een meerwaarde heeft voor je klanten. En ik geef toe: kinderen vinden het geweldig. Je drukt op een knopje en iemand komt je snoep brengen, hoe leuk is dát? Ligt eraan aan wie je het vraagt.

Ik vind het vreselijk en ik begrijp het ook niet. Bioscopen investeren in de mooiste zalen met de beste apparatuur en de lekkerste stoelen om de filmbeleving zo optimaal mogelijk te maken.

Vantevoren zien we filmpjes waarin je vriendelijk edoch dringend gevraagd wordt om je telefoon uit te zetten. En terecht. Want het stoort als mensen gaan zitten app'en of bellen. Maar de hapjes-en-drankjes-service stoort net zo hard. Hoe vriendelijk, fluisterstil en behulpzaam de biosmedewerkers ook zijn: door hun onderbreking beland ik ineens in een bijzonder prozaïsche realiteit, waarin ik moet gaan pinnen of bij het licht van een minischemerlampje mijn geld tellen.

Ik heb al regelmatig een gevoelig/ spannend/ hilarisch moment gemist in een film omdat iemand tien minuten daarvoor een cola had besteld. Stel je eens voor: Je zit in het stadion en geniet van een voetbalwedstrijd. De lucht in het stadion zindert van de spanning en nét op het moment dat de spits van je favoriete team het zestienmetergebied in snijdt, knielt een jongeman naast je neer, die zegt: Cola, M&M's en...een kaasplankje...'

Verstoord kijk je op en je mist precies het winnende doelpunt. Of hoe zou het zijn als je in het theater juist op het moment dat de verloren dochter zich na lange omzwervingen in de armen van haar doodongeruste ouders stort, een meisje bij je neerhurkt met de vriendelijke woorden: 'Wie had de Pringles?'

Sorry hoor, maar dat zou je toch niet pikken?

Waarom zou dit verschijnsel in een bioscoopzaal dan wel een goed idee zijn? Filmmakers zijn maanden, soms zelfs jaren bezig om elk aspect van een film op elkaar af te stemmen met maar één doel: je laten vergeten dat je in een donkere zaal zit te kijken naar vierentwintig langsflitsende dia's per seconde.

Het enige dat ik van een bioscoop verlang is dat hij de omstandigheden creëert die recht doet aan de intentie van de maker. Dát is voor mij service genoeg!