Sander de Regt - scenarioschrijver
Sander de Regt - scenarioschrijver voor film en televisie


Musicals



Julie Andrews met gespreide armen op een Oostenrijkse bergtop. John Travolta met een paar van zijn maten bovenop een

hot rod

. Judy Garland op de

Yellow Brick Road

, Fred Astaire ondersteboven op het plafond of Gene Kelly met die onnavolgbare glimlach van hem met een paraplu in zijn hand hangend aan een lantaarnpaal. Ik noem ze op en je ziet de beelden voor je, je hoort de muziek. En je glimlacht. Dat is de kracht van musicals. Een goede musical is voor mij de ideale film.

Maar waar zijn ze gebleven? Jarenlang waren de western en de musical de twee steunpilaren waar de rest van de Amerikaanse cinema op steunde, maar op een gegeven moment verdwenen ze allebei naar de achtergrond. Er was - zo wordt vaak gezegd - een behoefte aan 'realistischere cinema'. En daar past niet bij dat mensen zomaar vanuit het niets in gezang uitbarsten en synchroon dansen.

Wat een flauwekulargument.

Alsof je voor realisme naar de bioscoop gaat. Het is natuurlijk superrealistisch dat Tom Cruise aan een vliegtuig hangt, dat Tom Cruise door steeds opnieuw te sterven in een tijdloop in staat is horden aliens te verslaan of dat Tom Cruise in zijn eentje tien beren van kerels in elkaar weet te slaan.

Maar ook films zònder Tom Cruise zijn zelden realistisch. Als er plek is in de bioscoop voor superhelden, romcoms en science-fiction, dan is die er ook voor de musical. Want publiek is er genoeg. Op TV zijn producties als de diverse

Schaep

-series en

The Passion

kijkcijferkanonnen. En

Soldaat van Oranje

- de musical heeft meer bezoekers getrokken dan

Soldaat van Oranje

- de film.

Laat dat even tot je doordringen: meer dan twéé miljoen mensen zijn naar een luchtmachtbasis gereden in the middle of nowhere voor een musical.

Als dat lukt, moeten we ze toch ook de bioscoop in kunnen krijgen? Ik denk dat de tijd er rijp voor is. Waarom? De filmmusical is ontstaan tijdens de depressiejaren in Amerika en hielp de bioscoopbezoeker, meer nog dan bij de 'gewone' film, om even de ellende van alledag te vergeten.

En ik weet niet waarom, maar ik heb het gevoel dat daar binnenkort weer een enorme behoefte aan zal zijn. Ik voel het in ieder geval wel zo.