Tot nu toe is 2022 weer een - hoe zal ik het noemen - bijzonder jaar voor de Nederlandse bioscopen.

Hoewel er weer steeds meer Nederlandse films in de bioscopen verschijnen, gebruiken de kranten de schaarse ruimte op hun cultuurpagina's niet om deze films te recenseren en zo mensen weer enthousiast te maken voor een bezoekje aan de bioscoop.

Nee, ze plaatsen liever alarmerende artikelen over hoe erg de cultuursector achterblijft ten opzichte van vorige jaren.

En ja, natuurlijk is er op het eerste gezicht reden tot zorg. Veertig tot vijftig procent minder bezoek over de hele linie is natuurlijk niet niets, maar om één en ander in perspectief te plaatsen neem ik u graag mee naar de tijd dat ik begon in 'het vak', vijfentwintig jaar geleden, 1997, toen alles nog anders was.

Er draaide een Jurassic Park sequel in de bioscopen, Jeroen Huijsdens was hoofdredacteur van HFN, Riet Zegers de uitgever en... nou ja, misschien was niet àlles anders, maar wel op het gebied van de Nederlandse film.

In 1997 werden er in totaal 13 (dertien!) 'Nederlandse' films gereleased waarvan maar 3 (drie!) met meer dan tien kopieën. All Stars trok driehonderdduizend bezoekers met 65 kopieën, Oscar-winnaar Karakter die in april 1997 uitkwam, draaide, want toen kon dat nog, tot ver in 1998 door en wist met zijn 18 kopieën tot 200.000 bezoekers te komen.

Op verre afstand volgde de film Gordel van Smaragd die het uiteindelijk tot 59.000 bezoekers wist te brengen. Verder kwam niet één Nederlandse film dat jaar boven de 25.000 bezoekers uit.

Een bezoekersaantal van 14.000 (een aantal dat de tweede Piraten van Hiernaast-film in z'n zesde weekend de bioscoop inlokte) was genoeg om in de jaar-top tien van Nederlandse films te belanden.

Alleen in mei van dit jaar waren er al meer Nederlandse films met betere cijfers dan toen in het hele jaar.

Dus ja, de situatie is verre van optimaal, maar ondanks dat staan we er toch zoveel beter voor dan vijfentwintig jaar geleden.

En hoewel in het verleden behaalde resultaten geen garantie voor de toekomst zijn, laat het verschil tussen 1997 en nu zien hoe veerkrachtig de filmbranche was en is.

Verandering hoort bij het DNA van de film. Van zwart-wit naar geluid naar kleur via widescreen en Dolby Surround Sound en inmiddels alweer jaren digitaal.

Wel zo passend dus deze column in de eerste online editie van HFN!