Afscheid van het Kalf
Lief filmfestival,
Ik ben het, je Gouden Kalf. Het kost me moeite om dit te schrijven, maar ik denk dat het beter is als we ieder onze eigen weg gaan.
Al meer dan achtendertig jaar delen we lief en leed, maar genoeg is genoeg. We zijn veranderd, allebei. Jij was ooit een kleinschalig onderonsje voor de Nederlandse Filmwereld, terwijl ik een prijs was met een knipoog naar Bijbelse afgoderij, niet iets om écht serieus te nemen. Sinds die tijd zijn we allebei gegroeid, maar wel uit elkaar.
Tegenwoordig word ik niet meer gekozen door een jury, maar door vakgenoten, een Academy, zoals de Oscars in Amerika, de BAFTA's in het Verenigd Koninkrijk en de Césars in Frankrijk.
Prijzen die de beste films van het afgelopen jaar vieren op één speciale dag, los van welk festival dan ook. Dat is heel helder, maar jij kunt niet kiezen, lijkt het wel. Soms denk ik wel eens dat je zelf niet meer weet wie je nu eigenlijk bent.
Aan de ene kant wil je een overzicht zijn van het afgelopen jaar - maar dan niet van iedere film - maar je wil óók een premiérefestival zijn én een bijeenkomst van professionals. Dat is mooi, maar ook verwarrend. Als je er voor iedereen wil zijn, ben je er dan uiteindelijk niet voor niemand?
Maak een keuze!
Volg het voorbeeld van Cannes, Berlijn of Venetië of vrijwel elk ander festival te wereld en laat weer een jury prijzen uitreiken maar dan alleen voor films die op jou in première gaan! Reboot jezelf en kies voor een nieuwe prijs met een klinkende naam, die écht van jou is. Dan heeft het tenminste ook weer zin om bij jou je première te beleven, want zoals het nu is met van die mosterd-na-de-maaltijd-prijzen daar heeft niemand wat aan.
En maak je over mij maar niet druk, ik red me wel. Op een eigen avond, los van jou. Want laten we wel zijn: eigenlijk zijn toch alleen de makers geïnteresseerd in wie mij wint. Het grote publiek zal het worst zijn.
Je bent sterk genoeg om zonder mij verder te kunnen en volgens mij kan dit wankele kalfje echt wel op eigen benen staan. Begrijp me niet verkeerd, zonder jou zou ik niet zijn wie ik nu ben en ik houd nog steeds van je, maar bij elkaar blijven voor de Kalveren... dat heeft geen zin.