Ik wil even waarschuwen: Dit wordt een klef stuk. Niet klef als in plakkerig, zoals een multiplexvloer vol omgevallen frisdrankbekers en half leeggestorte popcornbakken, maar het andere klef, dat van gevoel.

Want het lijkt er sterk op dat bioscoopbezoekers dáár meer behoefte aan hebben dan aan nóg grotere zalen, beter geluid en scherper beeld.

Bewijsstukken A en B:

and

Ja, natuurlijk worden deze films uitgebracht om honderden miljoenen mee te verdienen, zitten ze barstensvol spektakel, ontploffingen, particlesimulaties en zijn ze bij vlagen natuurkundig volslagen ongeloofwaardig, maar wat ze allebei hebben is een enorm hart en hoofdrolspelers die voor elkaar - vaak letterlijk - door het vuur gaan.

Ik ben er van overtuigd dat dát de reden is van hun succes. Ze geven je houvast in verwarrende tijden.

In de tijd van de verzuiling lag alles vast: je ging naar kerk x, las krant y en sportte bij vereniging z. Dat was vaak beklemmend, maar het maakte de wereld wel heel overzichtelijk. Die tijd is voorbij. Je moet nu zelf zien uit te vogelen bij wie je hoort en dat valt niet mee.

Films als F8OTF en GOTGv2 sluiten daar naadloos bij aan. Niet voor niets valt in deze films om de haverklap het woord 'familie'. Ze gaan over mensen (of aliens, laat ik daar vanaf zijn) die niet passen in de gebruikelijke maatschappij, maar steun vinden bij elkaar.

Daarnaast zijn het ook nog eens moderne helden. Niet de almachtige superhelden van vroeger, zonder fouten, maar ook niet de cynische deconstructies die we de laatste jaren zoveel gezien hebben. Ze lijken op ons.

Voor veel mensen is de wereld momenteel een beangstigende plek: iedereen lijkt wel tegen iedereen te zijn, dus ontstaat meer dan ooit de behoefte om weer bij iemand te horen.

Dat was ook de motivatie van de regisseur van Guardians of the Galaxy, die zich als kind vaak heel erg eenzaam voelde. Hij wilde laten zien dat het niet uitmaakt of je een groengekleurde moordenaar of een bijdehante sprekende wasbeer bent.

Je kunt altijd mensen vinden bij wie je hoort en je kunt boven jezelf uitstijgen en beter worden dan je wás. En ik zei het al: dat klinkt klef, maar bovenal vind ik het heel erg mooi!