Dweilpauze!
Ik kan me mijn eerste keer nog herinneren. De film was Speed. Vol spanning zat ik heen en weer te wiebelen op mijn stoel. Die spanning was omdat ik natuurlijk wilde weten of Keanu en Sandra Bullock wel veilig zouden kunnen ontsnappen uit die op hol geslagen bus. Het wiebelen kwam echter doordat ik ontzettend nodig naar het toilet moest. Maar no way dat ik de ontknoping zou missen.
Dus ik bleef zitten. En wiebelde. En wachtte. En goddank: de bus reed tegen het vliegtuig aan en ontplofte en Sandra lag gered in Keanu's dunne maar sterke armen. Alles was goed gekomen. Op naar het toilet dus. Maar nee...Eerst moest Keanu Dennis Hopper nog onthoofden op het dak van een op hol geslagen metro. (spoiler alert!) Dus daar stond ik. Van het ene op het andere been hoppend tot die laatste pullback en het begin van de eindcredits, omdat Jan de Bont de wijze woorden van Alfred Hitchcock vergeten was: 'De lengte van een film zou direct gekoppeld moeten zijn aan het uithoudingsvermogen van de menselijke blaas.'
Speed zou niet de laatste keer zijn. Ook het zinken van de Titanic en de minstens zeven eindes van Return of the King zouden een beroep doen op mijn afknijpcapaciteit. En het wordt de laatste jaren alleen maar erger.
Natuurlijk word ik ouder, maar de films worden ook steeds langer. En in hoe langer hoe meer bioscopen worden ze zonder pauze vertoond. Meestal onder het mom van 'beleving', maar dat mensen voor de zekerheid extra veel popcorn en cola inslaan is natuurlijk mooi meegenomen.
Dankzij reclameblok en trailers is vervolgens alles al op voor de film begint en dan moet je nog tweeëneenhalf uur. Het weglaten van de pauze zou voor meer snack & snaai-omzet moeten zorgen, maar voor mij werkt het averechts: ik koop soms maar niks uit angst om halverwege weg te moeten sprinten.
Daarom pleit ik voor de terugkeer (of het behoud) van de pauze. Zodat ik me bij mijn volgende bioscoopbezoek weer gewoon zorgen kan maken of de twee hoofdrolspelers elkaar wel krijgen.
Maar mocht de huidige trend zich voortzetten zit er, vrees ik, niets anders op dan die enorme colabeker voortaan maar te hergebruiken.