Sander de Regt - scenarioschrijver
Sander de Regt - scenarioschrijver voor film en televisie


Liefdeloos



'Liefdeloos gemaakt'. 'Gemakzuchtig' Ik haat het als ik dit soort woorden lees in een recensie. Ik vind het aanmatigend, neerbuigend en vervelend. En ik vind dat je je daar als recensent meteen mee buitenspel zet. Want hoe wéten ze dat?

In de recensie van één van mijn films stond: 'Zo'n scenario (...) schrijf je gewoon op een achternamiddag.' Was het maar waar.

Deze recensie had welgeteld 133 woorden. Inclusief de kop, de naam van de auteur en het aantal zalen. Da's nog geen derde van het aantal woorden dat ik in deze column neerschrijf en nog niet één procent van de 15.530 woorden in dat scenario.

Hoe lang heeft het schrijven van die recensie gekost? We hebben het hier over een film waar mensen meer dan een half jaar aan gewerkt hebben en waar ze – en ik weet het, want ik was erbij – toch echt hun ziel en zaligheid in gelegd hebben.

En je mag zo'n film niet gelukt vinden, of niet grappig. Je mag vinden dat hij niet werkt, of slecht geschreven is.

Maar zonder 'filmliefde'?

Vaak wordt dit soort termen gebruikt voor een film die – in de ogen van de recensent – alleen maar gemaakt is voor het geld. In welke realiteit leven die mensen?

In elke door het filmfonds ondersteunde arthouse-film wordt minstens 10% van het budget gerserveerd voor de producent. En dat is prima. Maar op een film van anderhalf miljoen, heb je je eerste anderhalve ton dan al binnen. Zonder risico. Of er nu tien mensen gaan of twee miljoen. En dan zijn filmmakers die van risicodragend kapitaal, zoals dat zo mooi heet, een film weten te maken, alleen maar op geld uit?

En wie is er gemakzuchtig als je bij de recensie van een nieuwe Nederlandse rom-com voor de zovéélste keer zegt 'Het is geen

Alles is Liefde

'? Soms wordt er door recensenten gemopperd dat iedereen met internettoegang tegenwoordig 'zomaar recensies' kan schrijven, alsof dat iets slechts is. Oeh, dat enge, vieze internet.

Ik denk dat die aversie tegen internet-recensenten jaloezie is. Er is steeds minder ruimte in de krant om je verhaal kwijt te kunnen, en dan komt er zo'n snotneus met een laptop die de filmgeschiedenis beter kent, wél verbanden legt tussen films en die de film die hij recenseert wél in een context plaatst. Daar zou ik ook van balen.

Maar goed... ik zou hier oneindig over door kunnen gaan, maar ja... ik moet deze achternamiddag nog een film schrijven.